"..Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους
Από τι να 'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να 'ρθω
Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό

Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει
Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι
Στα μέρη τ' αψηλά της Κρήτης τίποτα
Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι.."
[ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (1971) Οδυσσέας Ελύτης]
"Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο"

Εγώ φταίω που ο αέρας που αναπνέω βρωμάει φωτιά
εγώ φταίω στραγγίζω όσα λέω σε μια ματιά
εγώ φταίω που έμαθα να πετάω χωρίς φτερά
εγώ φταίω για πάρτη μου κρατάω μια ανάσα τη φορά.

http://adf.ly/3996220/www.google.com

βαρύς καιρός, χρόνος γιατρός, όνειρο πλάνο
από το λίγο μου κρατώ το κάτι παραπάνω
είν' οι χαρές κι οι λύπες μας δεμένοι κρίκοι
που κάθε κύκλος τους ξερνάει μονάχα φρίκη
τριγύρω λύκοι κι εγώ αμνός μες στο κοπάδι
μα τα κοπάδια τα μισώ και είμαι μόνος πάλι......

υπαρχουν ανθρωποι ακομα..δε ξερω που ειναι.. το μονο που βλεπω ειναι οτι εχει κιριεψει την καρδια τους σαπιλα... ολοι κρυβουμαι μεσα μας λιγη ανθρωπια ..πρωσοπικα ακομα ψαχνω ΕΝΑ ατομο να αντιπρωσοπευει αυτα που πιστευω , δε ξερω αν θα τον βρω ποτε μου ισως επειδη γεννηθηκα σε λαθος εποχη δεν ειναι δυνατον να υπαρχει τοση κακια στις ψυχες στα ματια των ανθρωπων. Σηχαθηκα να ζω εδω σαυτη την σαπιλα γιατι στις καλες ολοι χαμογελανε.....

Δυσωδία διάχυτη και αδικία
ρε όπου κι αν γυρίσω βρομάει αηδία
μα τι να κάνω, πάντως φεύγω από κοντά σας
τη νύχτα αυτή χαρείτε, πάρτε την κέρασμά σας.