σ' ένα δωμάτιο που πνίγει την αγάπη μου ασφυκτικά ή σε μια κάμαρα φίλοι απ' τη γειτονιά γίνανε γράμματα χρυσά σε λευκά μάρμαρα εικόνες, δύο μέτρα από τη γη κι από κάτω τα τάρταρα με πιάνω να θυμάμαι φάσεις περπατώντας μόνος μες στην Αλεξάνδρας τα χαράματα πυκνή βροχή τα μάτια ραγισμένα γυαλί γάματα,τσιγάρο για τις στάσεις οικογένεια ξένη ο έρωτας φεύγει, πολλά τα λόγια πολλές πράξεις είμαι ο ίδιος που δεν άλλαξε