Προϊόντα, είμαστε όλοι προϊόντα μιας κοινωνίας μετρίων, μετρίων συναισθημάτων, κρύων αγγιγμάτων και μετρίων καφέδων σε φλυτζάνια γιάπηδων. Υπάρχουνε, θα το δούνε όλοι πως υπάρχουνε. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς βλέπουμε. Και αυτοί μας βλέπουνε. Ξέρουν ο,τι ξέρουμε!

   ΚΡΎΒΟΝΤΑΙ στην εξουσία και στο περιθώριο. Κουνάνε κόκκινες κομματικές σημαίες. Εκμεταλλεύονται την δειλία μας. Να κοιτάμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Για αυτό κοιταζόμαστε μέσα από οθόνες. Τρέφονται από τον φόβο της απόρριψης. Την γύμνια του ανθρώπινου. Περίεργες σκέψεις. Περίεργες λέξεις όπως αγορά, κατανάλωση, ναρκωτικά, σεξ, δολοφονία, υπακοή, πώληση, αυτοκτονία και αλίμονο σε αυτόν που δεν βλέπει. Ξέρεις τι; ΒΛΈΠΩ. Όλοι βλέπουν. Άλλοι με τα μάτια του λάγνου και άλλοι με τα μάτια που κοιτάνε μόνο κάτω. Είμαστε σκέψεις του Σοπενχάουερ και αξιώματα του Βαλερί γιατί αν μπορούσες να δεις μες την ψυχή μου θα έκανες εμετό. Τον ίδιο εμετό που κάνει κάθε παιδί μετά από κάθε χημειοθεραπεία. Γιατί δεν κοιτάς; Γιατί προτιμάς τον πόνο ηλίθιων σίριαλ από ΤΟΝ πόνο.

   Είμαστε ταξιδιώτες. Πάμε ταξίδια αναψυχής με αεροπλάνα που φτιάχνονται από εταιρίες πολέμων. Είμαστε τα παιδιά της Boing. Είναι ωραίο να μιλάς ξένες γλώσσες αφού υπάρχουν. Όπως υπάρχουν και αυτοί:                                                                                           

   Τοξίνες, γρύπες πουλερικών, βοϊδών και χοίρων. Όλα για τον πόλεμο της μετοχής. Είμαστε στοιβαγμένοι σε καράβια που πλέουν στον Ινδικό γεμάτα ματαιοδοξία αν δεν υπήρχε η διώρυγα του Σουέζ ίσως να ήταν πιο δύσκολο για αυτούς. Αλλά είναι τυχεροί. Μακάρι τα καράβια να έφταναν τόσο εύκολα και στην Παλαιστίνη. 

   Δετικά. Τους δένουν τα χέρια με δετικά καλωδίων. Αφού εκεί δεν έχουν καλώδια. Γιατί δεν έχουν ρεύμα. Όμως πολεμάνε με σφεντόνες! Όπως στα βόρεια των Παρισίων όπως ο Δεκέμβρης των Αθηνών. Θυμάμαι, και συ θα έπρεπε να φοβάσαι όσο θυμάμαι. Όσο φοβάμαι να μιλάω για μηχανές. 

   Το ακόλουθο απόσπασμα ήταν από το promotion video της νέας δισκογραφικής δουλειάς των Στοίχιμα ενός από τα πιο ιστορικά group στο ελληνικό χιπ-χοπ με αμέτρητες συνεργασίες με καλλιτέχνες έξω από τον χώρο του χιπ-χοπ. Παρόλο που στο βίντεο όλα αυτά τα λέει υποτίθεται ένας τρελός θεωρώ ότι αντανακλούν τέλεια όλα αυτά που φοβόμαστε δυστυχώς να δούμε. 

Σ' αναζητώ, μες στην πόλη τριγυρνώ, σκοτάδι πυκνό, ντύνομαι τον ουρανό.
Γύρω πόρτες κλειστές,ίδιες όπως χθες και προχθές, ώρες άδειες, μόνες, φριχτές, κι όμως σ' αναζητώ.

με μια κραυγή να σκάει απότομα στην άσφαλτο
πριν να πετάξει το κουφάρι του φωνάζει
που πήγε η αγάπη σας μουνόπανα;
κρότος και τα μυαλά χύμα τώρα στα πεζοδρόμια,φυγή
δίνω την μοναξιά μου με ήχους μέσα σ' ένα πάτωμα κελί
με δάκρυα που δεν ήρθε κανείς ποτέ να μοιραστεί
είμαι αναλώσιμος,άλλος τόπος και εσύ στην οπή της πραγματικότητας
μόνης πατρίδας μας στις κιτρινισμένες φωτογραφίες της παιδικής μας αθωότητας

αυτή η ισοπέδωση, αυτή η εύκολη απλούστευση των πάντων;

αυτοί με την καθαροί συνείδηση παιρνιούνται για κοροϊδα προς εκμετάλλευση απο τους ασυνείδητους και έτσι βγαίνουν χαμένοι. Οπότε θα προσέθετα: Να έχεις καθαρή συνείδηση για τη συμπεριφορά σου απέναντι στους άλλους, αλλά και απέναντι στον εαυτό σου.

 repeat και πάλι τα ίδια. Είσαι εγκλωβισμένος στην καθημερινότητα και στην μοναξιά και το μόνο που θες είναι να σκάσει ένα μήνυμα από εκείνο το γλυκό κορίτσι που επιθυμείς και να σου πει ότι σε σκέφτεται. Και έτσι απλά θα φτιάξει η διάθεση σου. Θα σκάσει το χαμογελάκι στα χείλη σου και θα είσαι ευτυχισμένος... και θα γίνει η μέρα πιο υποφερτή. Μία τέτοια μικρή κίνηση, μιά τέτοια τεράστια διαφορά. Αυτό είναι έρωτας. Ούτε το πολύωρο σεξ, ούτε οι αυτοκαταστροφικές περιπετειούλες, ούτε τα κλάματα και οι ζήλιες... απλά η σκέψη ότι κάποιος σε σκέφτεται, ότι για κάποιον δεν είσαι ένας άγνωστος στο δρόμο, ότι για κάποιον είσαι μοναδικός.

με τις άκυρες συμβάσεις της : αν είσαι πλούσιος/ διάσημος/ αδύνατος θα είσαι ευτυχισμένος. με τις νευρωτικές ποικιλίες της στον τομέα διασκέδασης/ ρουχισμού/ healthy living κτλ. Με τους υποχονδριακούς ανθρώπους που αν δν έχουν έστω 5 αρρώστιες δεν νιώθουν ξεχωριστοί και βαριούνται.΄Αν έχεις ένα αμάξι, έτσι κι έτσι. Αν έχεις πάνω από 2 είσαι μάγκας. Αντιστοίχως για τα σπίτια. Πρέπει να βγαίνεις έξω και να διασκεδάζεις μέχρι πρωίας και να γαμιέσαι στα μπαράκια με τη μια και την άλλη γιατί είναι της μόδας- τέλος! μη σε πουν και ξενέρωτο! Με όλα αυτά τα περιττά (άχρηστα) πράγματα γύρω μας. Πόση πλύση εγκεφάλου πια?? Από την αμερική προήλθε αλλά και στην αμερική ποιός τον εισήγαγε αυτό τον τρόπο ζωής?? Γιατί εγώ θα ήμουν ΑΠΟΛΥΤΑ ευτυχισμένος σε μια αυτάρκη κοινότητα ακτιβιστών που ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον και σε αρμονία ο ένας με τον άλλον? Με τα απολύτως απαραίτητα? Μέσα στη φύση? Γιατί μισώ το χρήμα? Γιατί το λένε χρήμα αφού είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΗΣΤΟ, και η πηγή του κακού? Πού ζούμε ρε παιδιά? Η κρίση μας μάρανε. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.