Σ' αναζητώ, μες στην πόλη τριγυρνώ, σκοτάδι πυκνό, ντύνομαι τον ουρανό.
Γύρω πόρτες κλειστές,ίδιες όπως χθες και προχθές, ώρες άδειες, μόνες, φριχτές, κι όμως σ' αναζητώ.

με μια κραυγή να σκάει απότομα στην άσφαλτο
πριν να πετάξει το κουφάρι του φωνάζει
που πήγε η αγάπη σας μουνόπανα;
κρότος και τα μυαλά χύμα τώρα στα πεζοδρόμια,φυγή
δίνω την μοναξιά μου με ήχους μέσα σ' ένα πάτωμα κελί
με δάκρυα που δεν ήρθε κανείς ποτέ να μοιραστεί
είμαι αναλώσιμος,άλλος τόπος και εσύ στην οπή της πραγματικότητας
μόνης πατρίδας μας στις κιτρινισμένες φωτογραφίες της παιδικής μας αθωότητας